પૂર્વવત ભૂતકાળ તાજો થાય છે;ને હજુ એક હાથ ત્યાં લંબાઇ છે!
ટુકડા રૂપે મળે છે, જે બધું,એ બધું ક્યાં સોયથી સંધાય છે!
રક્ષવાનું હોય છે હોવાપણું,અહીં બધુંયે એકનું બે થાય છે!
કાચની સામે રહી જો એકલો,નિતનવા ચહેરા પ્રતિબિંબાય છે!
છે ભૂલા પડવાનો એક જ ફાયદો,કેટલા રસ્તા પરિચિત થાય છે!
– અમિત વ્યાસ
No comments:
Post a Comment