તારો વિચાર બારીના પડદે ઝૂલી ગયો
દ્રશ્યોનો ભેદ એ પછી દરિયે ડૂબી ગયો
બે ડાળી વચ્ચે જાણે કે તડકો ગુલાબ છે
મોસમનો રંગ કેટલો મીઠ્ઠો બની ગયો !
પથ્થરની જેમ હાંફતા પીળા શહેરમાં,
મારા સમયના મોરનો ટહૂકો તૂટી ગયો.
આકાશ આમ તેમ વિખેરાઈ જાય પણ,
એકાદ સૂર્ય ઊગવું આજે ભૂલી ગયો.
એકાંતનો પરિચય કંઈક એ રીતે થયો,
સૂનકાર તારી યાદની જેમ જ ઊભી ગયો !
No comments:
Post a Comment